بالاخره عضو گوگل‌پلاس شدم! البته نمی‌دانم به‌خاطر ثبت‌نام در این شبکه بود که چند روز پیش انجام دادم یا دعوت دوستانم (که به هر حال ازشان ممنونم) یا هر دو! به هر حال، به محض ورود به گوگل‌پلاس، دو نکته به ذهنم آمد:
۱- فیس‌بوک یا گوگل‌پلاس؟ کدام برنده نهایی خواهند بود؟ جنگ (یا تعامل) این دو رقیب، آینده شبکه‌های اجتماعی مجازی را به کدام سمت می‌برد؟ اینها سؤال‌هایی است که این روزها خیلی می‌خوانیم و می‌شنویم. جواب را آینده خواهد داد، اما در نگاه اول، برای من که خیلی فرصت رفتن به سراغ فیس‌بوک را نداشتم، گوگل‌پلاس (نسبت به فیس‌بوک) یک ویژگی (برگ‌برنده) دارد: گوگل‌پلاس با ایمیلم همخانه است! وقتی به عنوان یک کاربر همیشگی جی‌میل تقریباً همة روز را آنلاین هستم، چه بخواهم و چه نخواهم، گوگل‌پلاس هم همیشه با من خواهد بود!
(ضمن عذرخواهی از گوگل) نتیجه‌گیری تبلیغاتی: گوگل‌پلاس؛ هیچ‌کس تنها نیست!
۲- چرا گوگل‌پلاس در شروع کارش عضویت افراد را آزاد نگذاشته و (به نظر می‌رسد) برای عضویت باید حتماً دوستانتان شما را دعوت کنند؟ جوابی که به ذهنم می‌رسد این است: اگر بدون دعوت و سر خود (!) وارد این جامعه (که مثل یک مهمانی است) شویم، «اجتماعی» بودنش چندان به چشم نمی‌آید! ولی وقتی یکی‌دو نفر قبلاً ما را دعوت کرده باشند، از همان اول شروع می‌کنیم به گفت‌وگو با آنها و این یعنی شما وارد یک «اجتماع» مجازی شده‌اید.
پ.ن: در فیزیک مسأله و نظریه‌ای مطرح است به نام «جهان‌های موازی». (روی اینها کلیک کنید: ۱–۲–۳) به نظرم شبکه‌های مجازی تعبیری جدید از این نظریه هستند! (البته یک تعبیر غیرفیزیکی)
این هم آدرس من در گوگل پلاس (لینک). به امید دیدار همه شما در این دنیای جدید!