من، خیابان، من ارسال شده توسط سعید سلیمانی در ۲۶ خرداد ۱۳۸۹ / نوشته‌هایی دیگر, چيزي شبيه فلسفه / ۱ دیدگاه در این روزگار که از نسبت‌ها می‌پرسند، کاش کسی جلوی مرا هم می‌گرفت و نسبت “من” با “خودم” را پرس‌وجو می‌کرد. نوشته‌های مشابه با این مطلب:اعترافات یک ننویسنده: چرا از او ننوشتم؟نگاهی دیگر به «حوض نقاشی»: چنبره دید جهانزهر شکرآلود سیاست در سال مار!اعترافات یک ننویسنده: چرا نمینویسم؟برای دختر فروردین یك شانه كوچك و یك آیینه بخر
به نظر من تنها نسبتی که اعتبار و ارزش واقعی دارد، همان نسبت “من” با “خودم” هستش. تممامی نسبت های دیگه چون بر اساس سلیقه و تفکر خاص هر انسان شکل می گیره، نسبتی واقعاً نسبی بوده و نمی توان به عنوان ملاک و معیار سنجش و مقایسه صحیح در نظر گرفت.
به نظر من تنها نسبتی که اعتبار و ارزش واقعی دارد، همان نسبت “من” با “خودم” هستش. تممامی نسبت های دیگه چون بر اساس سلیقه و تفکر خاص هر انسان شکل می گیره، نسبتی واقعاً نسبی بوده و نمی توان به عنوان ملاک و معیار سنجش و مقایسه صحیح در نظر گرفت.