دوستی بر من خرده گرفت که چرا در مطلبی که در مورد سایت tehran.ir نوشته‌ای، این سایت را پورتال “شهرداری تهران” نامیده‌ای و نه “شهر تهران”.
با خودم فکر کردم که صرف نظر از بی‌دقتی یا یک اشتباه لپی، علت این موضوع چیست. جوابش شاید این دو نکته باشد:
۱- حضور همیشگی دولت در همه‌جای این جامعه (دولت هم به معنای عامش که حاکمیت باشد و هم در معنای خاص خود به معنی قوه مجریه).
۲- نبود تصویر و تصوری “شهر”گونه از تهران در ذهن من؛ همان “شهری” که بخش اول “شهروند” است با بار معنایی خاص و جدید خود. “شهروند”ی که اینگونه تعریفش کرده‌اند:
شهروند فردی است در رابطه با یک دولت، که از سویی برخوردار از حقوق سیاسی و مدنی است و از سوی دیگر، در برابر دولت تکلیفهایی بر عهده دارد… شهروندی، در عین حال، منزلتی است برای فرد در ارتباط با یک دولت که از نظر حقوق بین‌الملل نیز محترم شمرده می‌شود… شهروند در برابر “رعیت” قرار می‌گیرد که دارای هیچگونه حقی نیست و تنها در سایه لطف و مرحمت خداوندگار خود زندگی می‌کند. (دانشنامه سیاسی، داریوش آشوری. عبارت آخر نقل به مضمون)
بگذریم.