خرچرانی در پهنه تاریخ

شروع اسب‌دوانی قاجاریه در چراگاه اختصاصی فلات ایران، بدیمن‌ترین خرچرانی‌های ایلی طوایف مختلف است که هر کدام به نوبه خود ایامی را در این سرزمین به چرا و شکار مشغول بوده‌اند.

یمن بد از آنجا بود که در آغاز این حکومت، همزمان در اروپا قوای طبیعت مسحور آدمیان شد، اروپاییان آن را مهمیز زدند و به فرمان خود درآوردند و قوی‌تر و قوی‌تر شدند. ایرانیان نیز همچون گذشته به ادامه زندگی ایلی در بیابان‌ها و شهرها، خو گرفته به ویژگی‌های هیأت حاکمه خود، با اقتصاد و فرهنگِ بسته و با استبداد روزگار سپری کردند.

برگرفته از کتاب «جامعه‌شناسی نخبه‌کشی»، نوشته علی رضاقلی

نوشته‌های مشابه با این مطلب:

یک کامتن

  1. البته من در دنیای مدرن این گفته را قبول ندارم .در کشورهای پیشرفته ای چون اروپاییان سوار برطبیعت شدن تا جایی پاسخ گوی نیاز شان بود وامروزه نگاه آنها بدین گونه نیست که با سواری بر محیط زیست قوی وقوی تر شوند .چالشهای زیست محیطی بعد از انقلاب صنعتی در اروپا وامریکا نشان داد تنها راه پیشرفت وزندگی در این کره خاکی همراهی با محیط زیست واسیب کمتر زدن به آن است.مفهوم توسعه پایدار تلاشی است که برای هرچه نزدیک تر شدن به این مهم انجام گرفته شده است.

پاسخ دادن به امیرعلی لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


*

شما می‌توانید از این دستورات HTML استفاده کنید: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>