سلام
این چند روز، دو شعراز شعرهای اخوان ثالث را چندین بار به یاد آوردم:
میراث (پوستین کهنه) و کتیبه.
اگرچه چندان برایم خوشایند نبود که آغاز این نوشتن‌ها با رویدادهای اخیر (یعنی اتفاقات پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری) همزمان شود، اما شاید این همزمانی و بعد هم، یادآوری این دو شعر، رهنمونم شد به سوی انتخاب نام این وبلاگ؛
کتیبه: به گمانم، داستان همواره مکرر ما…
اینجا می‌خواهم از نوشته‌ها و نانوشته‌های روی تخته‌سنگ بنویسم.
از برداشتم از زندگی ما مردم، از ادبیات، از آنچه فعلاً بدان مشغولم: مخابرات و… و شاید در یک کلام: “از هیچ چیز و همه چیز”
البته تا آنجا که فرصت هست.
و نیز، آن زمان که ندایی یا آوایی مرا از روزمرگی زندگی به “باید رفتن” زندگانی بکشاند.
باشد که شاد و سرفراز شویم.