قبل از تحریر: آنجا که کلام بازمی‌ماند، پاورپوینت آغاز می‌شود! (و برعکس)
و اما بعد:
همانطور که قرار بود، دو هفته پیش، جلسه اول کارگاه «نگارش» را برای تعدادی از همکاران شبکه تحلیلگران تکنولوژی ایران (ایتان) ارائه کردم. نکتة جالب برای خودم در این کارگاه، مشارکت خیلی خوب شرکت‌کنندگان در روند کارگاه و انجام تمرین‌ها و همینطور اظهارنظرها و بحث‌وجدل‌های داغ آنها بود. در کارگاه‌های قبلی کمتر با این چنین همکاری‌ای روبرو شده بودم.
یک نکته دیگر که فکر می‌کنم روی کیفیت کار تأثیر داشت، تدوین یک سناریوی تقریباً دقیق برای کارگاه بود. شاید اهمیت و لزوم این موضوع به نظر بدیهی بیاید، اما کارگاه‌های زیادی دیده‌ام که از این بابت دچار مشکل هستند. به هر حال، سعی کردم هم محتوای تمرین‌ها را از قبل آماده کنم و هم زمان‌بندی ارائه هر مطلب را در ذهن داشته باشم؛ به‌ویژه اینکه می‌بایست در زمانی نسبتاً کوتاه، کلی مطلب و تمرین را ارائه می‌کردم.
موضوع دیگر اینکه سعی کردم توصیه همکارم، علی بابایی عزیز را در مورد پاورپوینت به کار ببندم؛ اینکه پاورپوینت نباید صرفاً متن باشد (آن‌هم متن‌های طولانی کپی‌شده از روی یک فایل ورد! کاری که خیلی از مدیران دولتی می‌کنند!) و تا جایی که می‌شود باید به مهمترین تیترها و عناوین بسنده کرد و در عین حال، از عکس‌های جذاب (حتی به‌ظاهر بی‌ربط) هم استفاده کرد. (پ.ن.ها را بخوانید!)
به‌زودی در مورد مطالب و موضوعاتی که در این کارگاه ارائه شد، همینجا خواهم نوشت.
پ.ن. ۱: جواد افتاده و امیر مهرانی در مورد خصوصیات یک پاورپوینت خوب نکات جالبی نوشته‌اند: اینجا، اینجا و اینجا.
پ.ن. ۲: چندی پیش، دکتر ابراهیم سوزنچی، همکارم در پژوهشکده سیاستگذاری، پاورپوینتی را برای یک کارگاه داخلی ارائه کرد که فقط عکس و تصویر بود! به‌قول خودش، روی آن پاورپوینت می‌شد در هر زمینه‌ای صحبت کرد! با وجود این، جمع ارائه و پاورپوینت بسیار عالی و جذاب از آب درآمده بود. به نظرم این برمی‌گردد بیشتر به هنر ارائه‌کننده و البته تاحدی به موضوع سخنرانی.